Zły jestem … CZ II
Zły jestem na klechów, co mój kraj upodliły.
Zły jestem na komuchów. Bo nie mieli siły
By ich z mojego kraju na zawsze przepędzić,
By ci już nigdy nie mogli się tutaj szarogęsić!
Wymyślili dranie, że mam jakąś duszę,
I że dbać mam o nią, bo piekielne katusze
Czekają mnie w piekle, gdzie diabli gotują,
Nieszczęśników w kotłach. Gdy na to zasługują.
A czym można sobie zasłużyć na takie potępienie?
Na takie, czasem wieczne, nieludzkie cierpienie?
Ano nie trzeba wiele. Wystarczy, że jakiś dewiant w sukience,
Nie da ci rozgrzeszenia. I skonasz w udręce.
Aby problem pogłębić, dorzucili do tego,
Że dał nam Bóg wolną wolę. I możemy, dlatego,
Robić, co chcemy, i tak postępować,
By Boga nie obrażać i w niebie wylądować.
Że niby tylko od nas nasz przyszły los zależy
I jak kto sobie pościeli, tak sobie poleży,
A jak nawarzy dobrego piwska, tutaj, na ziemi,
To może i osiągnie Wieczne Zbawienie.
Czemu ci dranie tak perfidnie kłamią?
Czemu wszelkie śluby swoje przy tym łamią?
Wszak mieli nieść miłość, ulgę w cierpieniu,
A oni się szkolą w człeka potępieniu.
Jedno jest wytłumaczenie: a zowie się „Kasa”,
Od wieków marzenie i troska chciwego katabasa,
Kaznodziei, imama, księdza i biskupa,
Tam gdzie coś można ustrzyc, wali ich kupa!
I to mnie także wkurwia, dnia prawie każdego,
Bo jeśli wciąż mam kompleks winy, to właśnie dlatego,
Że gdy dzieckiem byłem, zewsząd słyszałem,
Że się nie za dobrze, lub źle zachowywałem.
Wmawiali mi, że nie jestem Pana Boga godny,
Ba! Że mam coś takiego, jak grzech pierworodny,
Od którego ucieczki nie ma w żadną stronę,
Że każdy, kto się urodzi, ma przepierdolone!
Grzech Pierworodny! Jakiż cudny wynalazek!
Grzech, którego żadna pokuta nie wymaże,
Od którego uciec nikt nigdy nie zdoła,
Czy ma umysł geniusza, czy zwykłego matoła.
To istny majstersztyk, w sztuce ludzi upadlania,
I doskonale się nadaje dzieciom do wpajania,
Obarczania ich winą, której nie popełniły,
Bo przecież, przy swoim poczynaniu, one się nie gziły!
Dobry Bóg, w swej miłości ogromnej i szczerej
Potraktował mnie jak bezmyślne, zakłamane ciele,
I żeby moim losem lepiej pokierować,
Ma się banda Jego pasterzy mną zaopiekować.
Ma mnie prowadzić, kierować i często spowiadać,
A przy tym od dziecka bajki opowiadać,
Krwawe, potworne, zastraszające,
I żebym jeszcze za to przynosił im pieniądze.
Wmówili mi, że takie moce od Boga mają dane,
Że jak mi nie odpuszczą, będę miał przesrane,
W tym celu szatana i piekło wymyślili,
By się ci, co im nie wierzą, w tym piekle się smażyli.
Jestem już dorosły. I w tej bajki już nie wierzę,
Ale wciąż czuję ten lęk. Tak jak każde zwierzę,
Gdy od urodzenia jest prześladowane,
To już potem, mniej czy więcej, ma przechlapane.
Dzieci takie rzeczy kupują. Bo skąd mają wiedzieć,
Że ten facet w sukience już im mózgi pierze
Nim jeszcze samodzielnie nauczyli się myśleć,
I że robi to świadomie. I całkiem rozmyślnie?
Doprawdy, jak to się dzieje, że się lud tak korzy?
Gdzie są jacyś sędziowie? Gdzie prokuratorzy?
Co stać powinni na straży prawa i uczciwości,
I nie zezwalać na takie, na dzieciach, podłości!